Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To miał być lekki romans. Tak zapowiada okładka, opis z tyłu książki, ale również porównania do Beach Read czy książek Ali Hazelwood. Tego się spodziewałam, tak też sugerowały pierwsze rozdziały.

A potem się zaczęło. "Jak wykiwać Hollywood" to romans z mocno wprowadzonymi wątkami angstowymi (głównie dotyczącymi alkoholizmu i żałoby). Samo w sobie to nie byłoby nawet złe, lubię takie mieszanki, ale tutaj te dwie warstwy pasują do siebie jak pięść do nosa. Albo idziemy w dramat, albo idziemy w romans - tutaj zdawałoby się, że autorka idzie w to pierwsze (co byłoby fajną decyzją). Niestety w ostatnich rozdziałach pojawia się nagły zwrot akcji i cały nastrój idzie w piach.

Pomijając ten dysonans gatunkowy, problemem są też bohaterowie. Zachowują się infantylnie, jak dzieciaki, trudno też uwierzyć w jakąkolwiek chemię między nimi. Do tego fabuła ciągnie się jak makaron i jest zdecydowanie za długa względem treści, jaką autorka miała nam do zaoferowania.

Zdecydowanie strata czasu.

To miał być lekki romans. Tak zapowiada okładka, opis z tyłu książki, ale również porównania do Beach Read czy książek Ali Hazelwood. Tego się spodziewałam, tak też sugerowały pierwsze rozdziały.

A potem się zaczęło. "Jak wykiwać Hollywood" to romans z mocno wprowadzonymi wątkam...

Rozwiń

Zwiń

Możliwe, że przeczytałam za wiele powieści Denise Hunter, ale tę powieść przemęczyłam. Z czego to wynika? Z trudnej do udźwignięcia mieszanki cringe'u, denerwującej bohaterki, nudnej fabuły i dziwnych wyborów życiowych. Po 30 stronach odłożyłam i nie mogłam się zmusić przez miesiąc, by wrócić do powieści. Totalna strata czasu.

Możliwe, że przeczytałam za wiele powieści Denise Hunter, ale tę powieść przemęczyłam. Z czego to wynika? Z trudnej do udźwignięcia mieszanki cringe'u, denerwującej bohaterki, nudnej fabuły i dziwnych wyborów życiowych. Po 30 stronach odłożyłam i nie mogłam się zmusić przez miesiąc, by wró...

Rozwiń

Zwiń

Ciekawy pomysł, który niestety został kiepsko przedstawiony. Ilustracje są nawet ładne (choć miewają dziwne momenty), jednak warstwa dialogowa bardzo szybko zaczyna męczyć. Dialogi są powtarzalne, bohaterowie powracają do tych samych kwestii ciągle i ciągle od nowa, czasem nawet słowo w słowo.

Do tego charaktery postaci są wymieszane (Fred zamienił się na tożsamość z Kudłatym, Daphne została sprowadzona do wrednej dziennikareczki, a Velma zamieniła się w socjopatkę), a część z nich nie zostaje dostatecznie wykorzystana. Freda mogło by tu równie dobrze nie być, a postać Kudłatego i Scooby'ego można byłoby połączyć w jedną, efekt byłby dokładnie taki sam.

Z ciekawości, dla fabuły, która, choć powtarzalna, wydaje się mieć potencjał, sięgnę po kolejne tomy, by zobaczyć, w jakim kierunku zmierza ta opowieść.

Ciekawy pomysł, który niestety został kiepsko przedstawiony. Ilustracje są nawet ładne (choć miewają dziwne momenty), jednak warstwa dialogowa bardzo szybko zaczyna męczyć. Dialogi są powtarzalne, bohaterowie powracają do tych samych kwestii ciągle i ciągle od nowa, czasem nawet słowo w sł...

Rozwiń

Zwiń

Dzieją się tu dziwne rzeczy, szczególnie jeśli chodzi o tłumaczenia (momentami są tu bardzo dziwne decyzje), zaś cały tom ze spokojem można by rozłożyć między poprzednie dwie części i na to samo by wyszło. Kasten jest na tyle sprytna, by włączać do kolejnych części nowych bohaterów i nowe opowieści, inaczej czytelnicy wraz z nią kręciliby się w kółko wokół takich samych konfliktów trzeci tom. Co prawda nieważne, ile narracji oddamy Grahamowi, faktem pozostaje, że cała jego postać jest moralnie wątpliwa, ale pozostałe wątki są całkiem niezłe. Zakończenie całości można uznać za satysfakcjonujące.

Dzieją się tu dziwne rzeczy, szczególnie jeśli chodzi o tłumaczenia (momentami są tu bardzo dziwne decyzje), zaś cały tom ze spokojem można by rozłożyć między poprzednie dwie części i na to samo by wyszło. Kasten jest na tyle sprytna, by włączać do kolejnych części nowych bohaterów i nowe ...

Rozwiń

Zwiń

Nieźle się bawiłam (świetny lektor), ale książka jest zdecydowanie za długo przez co pod koniec miałam już przesyt. Zakończenie średnio satysfakcjonujące, miałam nadzieję na lepszą zagadkę.

Nieźle się bawiłam (świetny lektor), ale książka jest zdecydowanie za długo przez co pod koniec miałam już przesyt. Zakończenie średnio satysfakcjonujące, miałam nadzieję na lepszą zagadkę.

Od thrilleru dzielą tę książkę jedynie wymagania gatunkowe - całość jest niezwykle niepokojąca i nieważne jak długo Luca będzie powtarzać jak istotne były dla niego listy od Naomi, to, co robi na przestrzeni całej powieści zakrawa o stalkerstwo i zakaz zbliżania się. Naomi jest tylko kilka kroków za nim, więc prawdopodobnie dobrze się dobrali.

Od thrilleru dzielą tę książkę jedynie wymagania gatunkowe - całość jest niezwykle niepokojąca i nieważne jak długo Luca będzie powtarzać jak istotne były dla niego listy od Naomi, to, co robi na przestrzeni całej powieści zakrawa o stalkerstwo i zakaz zbliżania się. Naomi jest tylko kilka...

Rozwiń

Zwiń

Drugi tom udowadnia, że "Save Me" ze spokojem mogłoby być jednotomową opowieścią (po prostu nieco dłuższą). Żeby jednak jakoś usprawiedliwić decyzję rozbicia tej historii na trylogię Mona Kasten w kolejnych częściach wprowadza kolejne punkty widzenia. Jest to fajna decyzja, bo czytelnik może zaobserwować wydarzenia z perspektywy innych osób, a także rozwinąć (w przypadku Lydii) lub wprowadzić (w przypadku Ember) nowe wątki.

Do plusów można zaliczyć też stosunkowo zdrową relację Ruby i Jamesa. Mówię stosunkowo, ponieważ oczywiście jest to para z młodzieżowego romansu z całym swoim zestawem wad i problemów, ale można uznać za imponujące, że para się od razu nie schodzi (a nawet przeprowadza ze sobą kilka dość poważnych rozmów o swoich decyzjach).

Ciekawe, w jaki sposób twórcy serialu urozmaicą akcję "Save You" w drugim, potwierdzonym już, sezonie serialu. A ponieważ całkowicie wsiąknęłam w tę głupiutką historię, mogę być absolutnie pewna, że odpalę nowy sezon w dniu premiery.

Drugi tom udowadnia, że "Save Me" ze spokojem mogłoby być jednotomową opowieścią (po prostu nieco dłuższą). Żeby jednak jakoś usprawiedliwić decyzję rozbicia tej historii na trylogię Mona Kasten w kolejnych częściach wprowadza kolejne punkty widzenia. Jest to fajna decyzja, bo cz...

Rozwiń

Zwiń

Fantastyczna i wstrząsająca historia o uprzedzeniach, nienawiści i niemożliwości dojścia do porozumienia oraz zobaczenia w drugiej osobie człowieka. Niesamowita opowieść o życiu Saamów, a dla mnie świetny wstęp do literatury szwedzkiej.

Fantastyczna i wstrząsająca historia o uprzedzeniach, nienawiści i niemożliwości dojścia do porozumienia oraz zobaczenia w drugiej osobie człowieka. Niesamowita opowieść o życiu Saamów, a dla mnie świetny wstęp do literatury szwedzkiej.

Wbrew temu, do czego próbuje nas przekonać autorka, wydawnictwo i cały marketing, "Nie zapomnij o mnie" nie jest romansem. To powieść obyczajowa z wątkiem romansowym. Czyta się to miło, choć serwowane żarty całkowicie do mnie nie trafiły (tu jednak podejrzewam, że mocno przyczyniło się do tego polskie tłumaczenie), a natłok toksycznych postaci męskich jest wręcz odstręczający. Jest w miarę dojrzale, gdy potrzeba, miło, gdy na to pora, a nawet znalazła się chwila, by móc zapłakać. Z chęcią sięgnę po inne powieści autorki.

Wbrew temu, do czego próbuje nas przekonać autorka, wydawnictwo i cały marketing, "Nie zapomnij o mnie" nie jest romansem. To powieść obyczajowa z wątkiem romansowym. Czyta się to miło, choć serwowane żarty całkowicie do mnie nie trafiły (tu jednak podejrzewam, że mocno przyczyni...

Rozwiń

Zwiń